Sklep z wyposażeniem

[Akashi]

Chłopak spokojnie czekał i wysłuchiwał starca, który na pierwszy rzut oka przypominał jashnistę, bardzo sprawy mimo sędziwego wieku, ale co poradzić praca fizyczna dobrze wpływa na ludzi nawet tych starych. Wszystko co miał do powiedzenia mężczyzną chłopak skrupulatnie starał się zapamiętać, by móc łatwiej odnaleźć to czego szuka. i bingo listy i adres właśnie to czego oczekiwał młodzieniec jakiś punkt zaczepienia, list z adresem gdzie można znaleźć tego durnego ślepego mnicha, a ślepy traf chciał, że znajdował się w miejscu najbardziej oczywistym tam gdzie świątynia tam i jashiniści. Jednak coś go lekko zdziwiło, a raczej ktoś, a mianowicie Arato, który szybko wparował na magazyn spojrzał na kartę i Akashiego po czym przepadł, znając szczęście nie oznacza to nic dobrego dla chłopaka, a jedyne co teraz musi zrobić to dotrzeć do starca o dość charakterystycznym wyglądzie.
-Nie martw się. Nie poniesiesz dzisiaj konsekwencji tego handlu i mogę Ci zagwarantować, że nikt więcej się o tym nie dowie. Tylko ten ślepy mnich jest mym celem...przynajmniej taką mam nadzieję. - powiedział chłopak odwracając się plecami do starca chcąc opuścić magazyn i iść dalej, ale zatrzymał się na chwilę.
- Zamawiał coś jeszcze po tych notkach? - zapytał się chłopak, lekko odwracając swój wzrok w końcu równie dobrze po odnalezieniu swego brata mógł zostać wysadzonym z nim w powietrze, a tego raczej każdy chciałby uniknąć. Zapewne dłużej tutaj nie planował zostać i samemu planował jak najszybciej wyruszyć do miasta kupieckiego, gdzie zapewne spotka także Arato.

[Unagi]

"Pies gończy" - Misja C - Akashi - 23/30

Złe przeczucie wtargnęło gdzieś głęboko do umysłu Akashiego i nie zamierzało zmieniać tego stanu rzeczy. Dotychczasowy kompan zniknął wraz z pojawieniem się informacji, a pamięć powtarzała echem słowa chłopca ze szlaku: "Ja zaś poszukuje tych, którzy poszukują". A wiec odnalazł, Akashiego i to czego szukał. - Zamawiał, kolejne notki. W znacznie większej ilości. - Kowal pokiwał głową w zamyśleniu. Jego potężne ręce skrzyżowały się na klatce piersiowej starając się odnaleźć spokój w patowej sytuacji. - I nie mówimy tu o kilku czy kilkudziesięciu. Zamawiał to w setkach. - Zmęczone oczy rozszerzyły się nagle, zaś sam starzeń poderwał nerwowo. - On wysadził tą świątynie w Kyuzo na próbę! Teraz najwyraźniej zamierza zmienić w stertę gruzów największą świątynie jaką ten świat widział. - Coś trzasnęło przy kratowanym okienku tuż pod zadaszeniem. Jakiś rozmyty ruch dostrzeżony kątem oka. Ktoś ich obserwował, co oznaczało jedno dla starego mężczyzny. Jego życie było zagrożone tak długo jak żyła postronna osoba znająca te fakty. Mnich nie działał sam. Musiał mieć licznych pachołów i jeśli to był jeden z nich słowa jakie wypowiedział Akashi równe były popiołowi rozmywanym na wietrze. - Szlag. - Parsknął pod nosem siwy brodacz i podskoczył do tylnych drzwiczek znacznie prędzej niż można było się spodziewać. Jednym szybkim ruchem otworzył żeliwną zasuwę i barkiem wyważył drewnianą płytę. Na horyzoncie pojawiła się postać tylko na ułamek sekundy, zbyt krótki aby dobrze jej się przyjrzeć. Niczym rozmyty cień uciekł z tylnej alejki, lecz zanim to uczynił posłał dla goniącego go kowala mały prezent.
Mężczyzna zacharczał i z impetem zwalił się na ziemię. Ostry, długi szpikulec wbił mu się w ramie z łatwością znajdując miejsce przez ludzkie ciało na drugą stronę. Kowal zawył przez zęby próbując wyciągnąć obiekt z ramienia. - Cholera, cholera, cholera! Nie stój tak. Biegnij za nim! Jeśli ten ślepiec się o tym dowie to zapewne oboje będziemy mieli kłopoty! - Krzyknął, a w głosie miał mieszankę frustracji i bólu. Uciekinier pobiegł wyraźnie w stronę mniej uczęszczanej części miasta, przez wąskie i ciemne alejki. Tam gdzie próżno szukać oczu gapiów.

[Akashi]

Chłopak był już gotowy do wyruszenia w dalszą drogę, ale jednak to co usłyszał wzbudziło w nim ogrom złym myśli oraz emocji, które musiał wyładować, a najbliższym obiektem okazał się starzec, a może jednak nie? Ktoś ich podsłuchiwał i to nie znaczyło nic dobrego dla starca ani chłopaka. Chłopak postanowił ruszyć za starcem i pomóc mu z małym podglądaczem lecz on szybko upadł na ziemię ranny, a jego słowa były niepotrzebne dla młodzika.
- Oj nie martw się dziadku, jeżeli tego chcesz, przyniosę Ci jego głowę na złotej tacy. - powiedział Akashi wyraźnie się uśmiechając, był szczęśliwy w końcu ktoś do zabawy, nie musiał czekać na kolejnych podróżnych na szlaku do mordowania tym razem mógł zabić kogoś w mieście. Niedługo po tym ruszył biegiem za swoim nowym celem chcąc go dorwać najlepiej jak najdalej od ludzi, tam gdzie nikt nie usłyszy jego krzyków i błagań o pomoc. Chłopak nie ukrywał swej radości, wręcz śmiał się biegnąc za jakimś podglądaczem, z którym będzie musiał zapewne walczyć, chociaż także musiał się pośpieszyć. Następnym celem była zapewne świątynia jashina, którą ślepy mnich chciał pogrzebać pod stertami gruzów.
-Hejże poczekaj! Chce Ci tylko ujebać łeb u samej dupy. - wykrzyczał chłopak goniąc swój, liczył chyba na to, że się zatrzyma i nie będzie musiał biegać za nim dalej, w końcu przez takie zabawy tracił drogocenny czas, który mógł mieć ogromne znaczenie dla jego kultu, a to co Arato zamierzał zrobić z informacjami jakie uzyskał przy pomocy młodego akolity leżało daleko poza jego umysłem.

z/t

[Senju Toshio]

Młodzian przez chwilę trzymał ściśnięte pieniądze w ręku, aż niezadowolenie mu przeszło. Naprawdę wolał życzyć ludziom z Mura no Sato więcej dobrego, bo każdemu zdarzają się błędne decyzje. Postępowanie można było zmienić na podstawie doświadczeń. Dlatego Toshio wracał do Hayashimury i to nie z zamiarem spoczęcia na laurach. Czekała go kolejna przygoda. Wieści ze świata docierały do centrum Shinrin ze skutecznością godną podziwu. Jeszcze jedno napięcie nie ustało, a ponoć za wodami był równie wielki przewrót. Chłopak był głównie zainteresowany poznawaniem świata. Tego nie mógł mu nikt zabronić. Bycia bezstronnym obserwatorem w swej podróży przez życie. Oczywiście znajdą się przeciwnicy takiej swawoli, co zapewne z chęcią wykorzysta się przeciwko klanowi Senju.
Chłopak z początku miał zamysł, aby sprawić sobie bardziej wygodny i profesjonalny strój. Być prawdziwym shinobi i zarazem nieustraszonym w swej bohaterskiej postawie. Wychodziło jednak na to, że bardziej będzie mu zależało na dyskrecji. Tak na wszelki wypadek, bo przecież nigdy nie wiadomo, co za pomysł go skusi do działania. Wierzył jednak, że nic poważnego nie może się zdarzyć. Nie tym razem. Radosne podskakiwanie już go opuściła, za to nadal cieszył się z mijanych na ulicach ludzi. Dotarł tak do sklepiku z oprzyrządowaniem. To stamtąd chciał zabrać pakunek, jaki zdołał potajemnie zamówić. Wszyło nadzwyczaj ekscytująco. Podszedł do mężczyzny za ladą i poprosił o swoje przebranie. Nie czekając za długo zapewnił pracownika, że to zaadresowane do niego. Zapłatę wyjął z kieszeni spodni i uznał, że musi czym prędzej sprawdzić strój. Rzecz jasna po kryjomu.

zt.

Posiadana gotówka: 2259 Ryō
Koszt zakupu: Strój z kuźni (http://shinobi-war.xaa.pl/viewtopic.php?p=69075#p69075), 200 Ryō
Pozostała kwota: 2059 Ryō

[Akashi]

Po odnalezieniu już znajomego sklepu chłopakowi, on postanowił rozejrzeć się po wszystkich pułkach w poszukiwaniu rzeczy bardziej przyziemnych jak ubrania. Wiele to tego do wyboru nie było, jednak zainteresowały go najbardziej pospolite rzeczy. Zwyczajna jedwabna koszula, oraz czarne spodnie. Może wiele to nie znaczyło, jednak przynajmniej mógł wyglądać bardziej jak człowiek z tymi swoimi broniami. W końcu styl także powinien być, a po czymś takim co zaszło w lesie przydałoby zmienić co nie co, bo wracanie do starego motylowego kimono byłoby nudne, a spalenie kolejnego byłoby niewyobrażalne.
Po nabyciu podstawowych rzeczy, chłopak podszedł do rzeczy bardziej zaawansowanych i przydatnych shinobi w potrzebie, a mianowicie płaszczy oraz medykamentów. Jeden z płaszczyków był bardziej interesujący i od razu został zabrany przez chłopaka z wystawy, a następnie zaniesiony z resztą rzeczy do kasy, gdzie za wszystko ładnie zapłacił, a następnie mógł skierować się już do wyjścia z zakupionymi u branymi nowymi ciuchami i broniami zawieszonymi na plecach.
z/t

Ukryty tekst. Treść widoczna tylko dla wybranych osób.

[Taichi]

Gdy zapoznałem się nieco z budowa wioski, jak i lokalizacją sklepów. Oczywistym miejscem, gdzie musiałem się udać przed wyruszeniem na misję, musiałem się dozbroić i uzupełnić moje wyposażenie. Jak wiadomo, lepiej jest być przygotowanym, niż dać się zaskoczyć na polu bitwy brakiem jakiejś podstawowej rzeczy. Co więcej, nie posiadam żadnego pancerza, jak i pojemników na cały ten sprzęt. Tak dokładnie zapowiada się, iż czekają mnie dość spore zakupy. Przydatnym jest fakt, iż zaoszczędziłem troszkę funduszy na ten szczytny cel. Wiec podchodzę do lady i wręczam kartkę z dokładnym zamówieniem. Na samym początku listy są rzeczy niezbędne do przenoszenia innych, mniejszych przedmiotów. Następnie broń, pancerz i na samym końcu mniejsze uzbrojenie. Durze rzeczy jak broń i pancerz zakładam od razu na siebie, natomiast resztę chowam do nowo kupionego ekwipunku.
z/t

Duża torba 150 + Guandao 900 + Kamizelka shinobi 500 + Kunai 6* 25=150 + Shuriken 10*10=100 razem 1800

[Shins]

Poprzedni temat: Yusetsu, Szlak transportowy

Chłopak wszedł do miasta w środku dnia razem z grupą innych ludzi kierujących się do niego. Wmieszany w tłum mniej rzucał się w oczy, a zależało mu na tym, żeby się nie wyróżniać. W końcu nie wiedział, czy wieści o jego ostatnich działaniach się nie rozeszły i czy nie zostanie przyłapany przez kogoś, kto go rozpozna. Chociaż ubrany inaczej niż w czasie ubiegłych wydarzeń nie powinien być niepokojony. Przynajmniej dopóki lokalne władze nie zostaną poinformowane o jego zwyczajnym wyglądzie przez przedstawicieli innych krain. Wtedy będzie kiepsko.

Shins skierował się bezpośrednio do sklepu. Przyszedł tutaj w zasadzie tylko po to, by uzupełnić swoje zaopatrzenie i zaraz potem znowu leci w stronę Kaigan. Znalezienie miejsca, którego szukał nie zajęło mu wiele czasu. Wszedł do środka i od razu udał się do sklepikarza prosząc o potrzebne towary. Po ich otrzymaniu wyszedł i udał się w dalszą podróż.

Ukryty tekst. Treść widoczna tylko dla wybranych osób.

Zmiana tematu: Szlak transportowy

---

Aktualny wygląd:

---

Ukryty tekst. Treść widoczna tylko dla wybranych osób.

[Reika]

Za każdym razem, gdy Reika wychodziła do miasta, towarzyszyły jej różne spojrzenia. Ze względu na rangę i pozycję, była dość znaną i rozpoznawalną osobą, dlatego też nie dziwiła się, że ludzie się na nią patrzyli. Spora część wyraźnie cieszyła się z jej powrotu, lecz byli i tacy, którzy patrzyli na nią nieufnie. Nie miała im tego za złe. Powoli przyzwyczajała się do nowej sytuacji, jednak brak rodziców mocno ją bolał i postanowiła, że jeśli tylko nadarzy się okazja, to ruszy na poszukiwania ojca i matki. Na razie jednak musiała jakoś sobie radzić sama. Zawsze też mogła liczyć na pomoc ciotki i wuja, którzy często ją odwiedzali. Ciotka zawsze przynosiła coś pysznego do jedzenia, zaś wuj pomagał w męskiej robocie. Nie żeby nie mogła porąbać sobie drewna na opał, ale dzięki temu miała z nimi częsty kontakt i było jej nieco lżej.
Czując, że nadszedł czas, aby wrócić do doskonalenia się, Reika wypożyczyła kilka zwojów z technikami dziedzin, które ją interesowały, aby wznowić treningi. Przeglądając je doszła do wnioski, że kilka naprawdę przydatnych wymagało użycia miecza, lub dwóch. Nie trenowała walki mieczem, ale może nie zaszkodzi zaopatrzyć się w dwa ostrza, choćby do wykonania tych technik. Może w międzyczasie przekona się do Kenjutsu? Kto wie. Pamiętała, że Natsume zawsze chodził obładowany żelastwem, najwyraźniej potrzebując wszystkiego do konkretnych technik, więc czemu nie pójść w jego ślady? Oczywiście nie miała zamiaru się obwieszać i utrudniać sobie poruszania, ale dwa miecze nie zaszkodzą, tym bardziej, że przecież mogła je nosić na plecach.
Udała się więc do swojego ulubionego sklepu, gdzie właściciel o mało nie dostał zawału, widząc ją w swoim progu. Oczywiście był jednym z tych, którzy cieszyli się na jej widok. Jakby nie patrzeć, często dawała mu zarobić, zwłaszcza na medykamentach, więc przyjął ją z otwartymi ramionami i gdy tylko wyjaśniła, czego potrzebuje, z ochotą pokazał jej kilka ładnych okazów. Ostatecznie Reika wybrała dwie, czarne, bliźniacze katany. Były naprawdę pięknie i solidnie wykonane, nie tylko pod kątem samego ostrza, ale też zdobień tsuby. Zapłaciła sowicie za swój zakup uradowanemu handlarzowi, po czym pożegnała się i opuściła sklep.

[zt]

Ukryty tekst. Treść widoczna tylko dla autora wpisu.